درباره کونگ‌فو

کونگ‌فو وینگ چون

وینگ چون یکی از سبک های رزمی جنوب چین میباشد که دارای فلسفه ویژه و قدمت ۳۵۰ ساله است.این هنر توسط یکی از راهبه های معبد شائولین به نام خانم انجی موئی که آموزش ۵ سبک اصلی کونگ فو سیولام را بر عهده داشت ابداع گردیده است.

راهبه برای حفظ این سبک نوپا آن را به دختری به نام ایم وینگ چون برای دفاع از خود در مقابل کشتی گیری که قصد داشت او را وادار به ازدواج با خود کند ، آموزش داد که دوران این آموزش ۳ سال به طول انجامید.سپس دختر به دهکده باز گشت و کشتی گیر مدعی را در مقابل اهالی دهکده شکست داد.

آوازه این مبارزه باعث شد تا بسیاری از رزمی کاران جهت مبارزه با خانم وینگ چون به دهکده او بروند.در این میان جوانی به نام لئونگ بک چائو (Leung Bakchau) که خود نیز از اساتید کونگ فو بود وی را به مبارزه دعوت کرد و از وینگ چون شکست خورد ولی خانم وینگ چون وی را به همسری برگزید و تمام آموخته هایش را به شرط اینکه به افراد با صلاحیت آموزش داده شود به همسرش آموخت.

سپس این هنر رزمی پس از چند نسل به مردی به نام ایپ من(Yipman)رسید.تا قبل از او آموزش این سبک بر طبق همان اصول و سنت ها ، به طور سینه به سینه و سرّی بود ولی در دهه ی ۴۰ میلادی استاد ایپ من تصمیم گرفت بطور علنی آموزش به چینی ها را در هنگ کنگ آغاز کند و معتقد بود این هنر میتواند برای افراد زیادی که در جستجوی راه و شیوه ای خاص و کارآمد هستند مفید واقع شود.

وینگ چون کونگ فو یک نوع استیل هنررزمی است که بیشتر از آنکه بر اساس حرکات حیوانات خلق شده باشد ، برپایه فیزیک و خصوصیات بیومکانیکی انسان است.

حرکت دریک مسیرمستقیم ، سرعت ، ضربات و تکنیکهای مستقیم و ترکیبی و تلاش در جهت خنثی نمودن حملات حریف بیشتر از اعمال نیرو برای ضربه زدن و یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگیهای بارز این هنر محسوب میشود.

این سبک به گونه ای طراحی شده که تا حالت برتری روحی و فیزیکی را در فرد ایجاد کرده و به او اجازه دهد تا با یک هارمونی خاص در مقابل هر حریف قدرتمندی قرار گیرد.

جمع آوری:محسن عبداللهی نژاد

۴.۷/۵ - (۷ امتیاز)
بازگشت به لیست

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *