ایپ من
همه کسانی که هنرجوی وینگچون بوده اند، ایپ من را بخوبی میشناسند و میدانندکه این رشته هیچگاه بدون تلاشهای وی به شهرت و محبوبیت امروزه خود نمیرسید. افرادی بسیاری هستند که بواسطه دیدن فیلمهای ایپ من(Ip Man) و یا با نام استاد بروسلی استاد بزرگ را میشناسند؛ در این مطلب قصد داریم تا بازندگی این اسطوره وینگچون و هنرهای رزمی آشنا شویم.
استاد ایپ
داستان زندگی ایپ من در سال ۱۸۹۳ آغاز می شود. وی در اول اکتبر سال ۱۸۹۳ در فوشان چین چشم به جهان گشود. نام پدر او ایپ اویدو(葉靄多) و مادرش انجی شو(吳瑞) بود ؛ خانواده آنها جزء خاندانهای ثروتمند و مشهور آن زمان شناخته میشد. او به عنوان فرزند سوم خانواده بدنیا آمد و نام کامل او را ایپ کای من نهادند. در آن زمان دودمان چینگ بر سرزمین چین حکم فرمایی میکرد.
اولین استاد هنرهای رزمی
ایپ من تا سن ۱۲ سالگی به فراگیری آداب آیینی و مذهبی چین پرداخت و در سن ۱۲ سالگی برای اولین بار آموزش های هنرهای رزمی را شروع کرد. وی زیر نظر استاد چان واه شون (که از شاگردان استاد بزرگ لئونگ جان بود) شروع به یادگیری وینگ چون نمود وی همچین زیر نظر شاگرد ارشد استاد چان-انجی چانگ- به تمرین میپرداخت.
تاریخچه وینگ چون کونگفو
سه سال بعد زمانی ایپ من تنها ۱۵ سال داشت استاد چان درگذشت. دراین زمان ایپ من به هنگ کنگ رفت و در سال ۱۹۰۹ او وارد مدرسه Stephen’s College شد. این مدرسه مخصوص شاگردهای خارجی و خانوادههای ثروت مند چینی بود. زمانی که ایپ مشغول تحصلیل بود توسط یکی از دوستانش با یک پیرمرد آشنا شد؛ پیر مرد از ایپ من خواست تا مهارتهای خود را به او نشان دهد، ایپ کمتر از چند دقیقه توسط این پیرمرد شکست خورد. سپس وی متوجه شد که پیرمرد پسر دوم استاد بزرگ لئونگ جان یعنی لئونگ بیک نام دارد، ایپ از استاد لئونگ بیک خواست تا اورا به عنوان شاگرد خود بپذیرد و او حدود ۴ سال را نزد استاد لئونگ بیک به فراگیری وینگچون پرداخت(این داستان از طریق پسران ایپ من نقل شده است). ایپ زمانی که ۲۴ سال سن داشت به فوشان بازگشت و به استخدام پلیس درآمد. او در این مدت با دختری به نام چانگ وینگ سینگ ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند(دو پسر و دو دختر) شد. وی در سراسر جنوب چین مشهور شده بود و افراد مختلف برای تمرین و آشنایی با وی و سبک وینگچون به فوشان سفر میکردند. در سال ۱۹۳۱ ژاپن در پی حمله منچوری به خط راه آهن؛ به چین اعلام جنگ کرد و شروع به تصرف امپراطوری چین کرد. ایپ من نیز در این سال ها به مبارزه با ژاپن و دولت دست نشانده آن پرداخت؛ در همین زمان بود که با تغییر دولت استاد ایپ بسیار فقیر شد. غارت ژاپنیها تا سال ۱۹۴۵ ادامه یافت، پس از آن با پایان یافتن جنگ جهانی دوم آنها مجبور به ترک چین شدند.
استاد ایپ من در این مدت به افراد محدودی وینگچون آموخت. ایپ من در سال ۱۹۵۰ از طریق ماکائو به هنگ کنگ مهاجرت کردند. با توجه به جنگ داخلی و پیروزی حزب کمونیست و فرار ملی گرایان به تایوان و هنگ کنگ مرز های چین و هنگ کنگ بسته شدند. استاد ایپ در این زمان شروع به آموزش عمومی وینگچون کرد. اولین مدرسه هنرهای رزمی وی در منطقه کاولون(Kowloon) در خیابان دایلام(Dai Lam Street) برپا شد و اولین شاگردان وی کارکنان رستوران بودند برخی از آنها عبارت اند از: لئونگ شونگ، لوکلی، تسو شان، چی وان، لی یان وینگ و….
عکس ایپ من و بروسلی
بعد از مدتی استاد بزرگ مکان مدرسه را به خیابان هوی تان(Hoi Tan) تغییر داد. در این زمان بود که شاگردان مشهوری مانند: وونگ شان لئونگ، ونگ کیو و انجی شان نزد استاد ایپ شروع به یادگیری کردند. پس مدتی استاد به دفتر اتحادیه رستوران بازگشت و در این هنگام بود که شاگردانی که مانند: لی کام سینگ، لومن کام، ویلیام چونگ و…. به مدرسه وی پیوستند. در سال ۱۹۵۵ زمانی مدرسه به خیابان لی تات (Lee Tat Street) تغییر مکان داد، نوجوانی(که ۱۳ سال بیشتر سن نداشت) به نام لی جی فان (بروسلی) شاگرد استاد بزرگ ایپ من شد.
بعد از گذشت مدتی استاد ایپ در هنگ کنگ بسیار مشهور شد و شاگردان فراوانی برای فراگیری سبک او به مدرسه او میرفتند. طبق قوانین بقیه باشگاهها، در مدرسه استاد ایپ نیز شاگردان ارشد مشغول تدریس بودند و خود استاد ایپ معمولا فقط بصورت خصوصی آموزش میدادند. در سال ۱۹۶۲ مدرسه به پشت بام رستوران در خیابان فک چوئن(Fook Chuen) تغییر مکان داد. در همین زمان بود که پسران ایپ به هنگ کنگ نقل مکان کردند. استاد بزرگ ایپ من در این زمان شروع به آموزش گروه های کوچک پلیس کرد.
در سال های آخر عمر استاد بزرگ بدلیل ضعف بدنی و بیماری، کلاس های خود را به شاگردان ارشد خود سپرد و خود بصورت محدود به آموزش خصوصی شاگردان پرداخت. یکی از آخرین شاگردان خصوصی وی شخصی به نام لئونگ تینگ بود؛ وی ابتدا آموزش خود را زیر نظر لئونگ شونگ (شاگرد ارشد استاد ایپ) شروع کرد و در ادامه به تمرین زیر نظر استاد بزرگ ایپ من پرداخت؛ وی در آینده به یکی از مشهور ترین اساتید و ایده پردازان وینگچون تبدیل شد.(بنیان گذار WT)
ویدئوهای استاد لئونگ تینگ
ایپ من سال های آخر عمر خود را درگیر بیماری سرطان حنجره شده بود و هر روز ضعیف تر میشد. استاد بزرگ ایپ من در ۲ دسامبر ۱۹۷۲ در خانه خود چشم از جهان فرو بست. استاد ایپ چند هفته قبل از مرگ خود چند در چند قطعه فیلم فرم های سیو نیم تائو، چام کیو و آدمک چوبی را اجرا کرد(این فیلم ها توسط پسران وی و شاگرد وی لاو هو وان ضبط گردید). همانطور که در این فیلمها مشخص است او بسیار ضعیف شده و برخی حرکات را با مکث بسیار زیاد اجرا میکند.
میراثی که استاد ایپ من بر جهان هنرهای رزمی گذاشت بسیار چشم گیر بود و چیزی فراتر از آموزش یک سبک رزمی است. اکنون در سراسر جهان بسیار از شاخه های وینگ چون، از استاد ایپ به عنوان اولین نفر یاد میکنند. این به علت آموزش شاگردان بسیار و خارج کردن وینگچون از حالت انحصاری و خانوادگی است. استاد ایپ به شاگردان خود اجازه داد تا کنگفو را به شاگردان خارجی بیاموزند کاری که در پیش از آن خیانت به آیین سنتی رزمی به حساب می آمد، او در این زمینه پیشرو بود و از عوامل گسترش وینگچون و هنرهای رزمی در سراسر جهان است. همه شاگردان ایپ شخصیت او را بدور از غرور و تعصب توصیف میکنند و او را علاوه بر معلم هنرهای رزمی یک معلم دلسوز اخلاق معرفی میکنند که همواره شاگردان خود را راهنمایی میکرده است.
درباره زندگی استاد بزرگ کتابهای بسیاری(مانند Ip Man: Portrait of a Kung Fu Master) نوشته شده و فیلمهای بسیاری نیز تولید شده که مهم ترین این فیلم ها سری فیلم های ایپ من(Ip Man1,2,3,4) با بازی دنی ین در نقش استاد ایپ است. این فیلمها بعد از مدتی وینگچون را دوباره بر سر زبانها انداخت و باعث شد علاقه مندان به این ورزش به باشگاههای وینگچون بروند.
ایپ من واقعی، فوق بشر نبود اما میراثی که او از خود بجا گذاشت فوقالعاده و بینظر است.
ویدئو سیفو
ویدئوهای سیفو را می توانید بصورت رایگان مشاهده کنید. ویدئوها و آموزش های مربوط به بدنسازی رزمی ، وینگ چون ، آموزش دفاع شخصی و اسکریما را نیز از طریق این لینک مشاهده کنید.
“آرام باش و ذهنت را کنترل کن. خودت را فراموش کن و حرکات حریفت را دنبال کن.”
استاد ایپ من
ترجمه و جمع آوری شده توسط گروه آموزشی سیفو
۴.۹/۵ - (۸ امتیاز)
دیدگاهی در مورد “ایپ من:داستان زندگی اسطوره هنرهای رزمی”
سلام.خدا رحمتش کنه بلاخره استاد ورزش بوده در رشته رزمی.بچه بودیم مثل همه بچه های اون زمان چندتا فیلم رزمی مثلا بروسلی دیدیم فکر کردیم اره واقعین حتما مام رزمی یاد بگیریم لابد بزن بهادر میشیم.خیلی بچه بودیم سالها کاراته کار کردیم فکر میکردیم رزمی یعنی کاراته فقط.بعدها کمی بزرگتر شدیم دیدم سبک ما فقط سایه هستش و مبارزه واقعی نداره تازه بروسلی کانگ فو کار بود رفتیم سالهای سال کانگ فو کار کردیم خودم شدم یه پا استاد یادمه با یکی دعوام شد خخخخ من کانگ فو کار اون یه ادم عادی با ۲تا مشت ناکارم کرد.خخخ اره بابا رزمی فقط حالت نمایش داشت کسی علاقه داره باید بهش یه ورزش برای سلامتی بدن بگه و نه هیچ چیز ۹۰ درصد رشته ها و سبک های رزمی بطور مثال میگم برای مثلا جنگ دعوا واقعا بی اثرن.امان از بچگی و فیلم های بروسلی اون زمانا خخخخ
ممنون از نظرتان
دوست عزیز شما فقط وقتت رو الکی تلف کردی چون درست رزمی یاد نگرفتی کتک خوردی دلیل نمیشه بگی رزمی نمایشه.پس مغلطه نکن و حرف اضافه نزن..
سلام
من چطور میتوانم کار رزومه ایپ من رو یاد بگیرم
و چطور میتوانم تکنیک هاشو بزنم؟؟؟!
لطفا هر چه زود تر جواب بدید
ممنون✊️?
با سلام میتونید از بخش آموزش های درجه ای و بقیه آموزش های سایت استفاده کنیدو یا در کلاس های اموزش وینگ چون کونگفو شرکت کنید
https://sifo.ir/category/%d8%a2%d9%85%d9%88%d8%b2%d8%b4-%d8%af%d8%b1%d8%ac%d9%87-%d8%a7%db%8c/%d8%af%d8%b1%d8%ac%d9%87-%db%8c%da%a9/
عالی است
موفق باشید
ممنون از شما